Budowa centrum handlowego przy Targu Siennym odkryła ponownie obiekty, mające dużą wartość dla historii Gdańska. Są nimi na przykład pozostałości po kunszcie wodnym, które wojewódzka konserwator zabytków, Agnieszka Kowalska, poleciła zabezpieczyć i wkomponować w budowane centrum. Czym był zatem „kunszt wodny”, że jego pozostałości są tak bardzo warte zachowania
„Wasserkunst”, lub „ Druckwerk”, albo „machina hydraulica” była tak naprawdę stacją pomp, podtrzymującą odpowiednie ciśnienie w rurach doprowadzających wodę do Gdańsk ze stawu młyńskiego na terenie dzisiejszej wsi Krzyżowniki. Dziś to skrzyżowanie uli Łostowickiej Kartuskiej.
Pierwszy kunszt wodny powstał w pierwszej połowie XVI wieku, najprawdopodobniej przy pętli autobusowej i wchodził w skład obiektów przemysłowych napędzanych siłą wody płynącej w Kanale Raduni. W latach 1573–1576 powstał tzw. „nowy Kunszt Wodny”, zniszczony w 1577 roku podczas wojny Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym, po raz kolejny odbudowany w 1584–1593, z podziemnym systemem dostarczania wody do miasta. W początku XVII wieku obiekt został zmodernizowany. Powstał budynek z drewnianą wieżą, usytuowany równolegle do Kanału Raduni, po jego zachodniej stronie, napędzany kołem przez wody kanału. W skład zespołu Kunsztu wchodził również młyn do kory dębowej – cennego surowca używanego w procesie wyprawiania skór – i urządzenie służące do produkcji skór zamszowych. Ostatnia modernizacja obiektu miała miejsce w latach 1717–1719. Kunszt działał do połowy XIX wieku kiedy spłonął. Budynek po urządzeniu zniknął zaś z map miasta niedługo po I wojnie światowej.
(RED) Fot: Machina hydraulica, Matthaeus Deisch, 1761–1765 /Gedanopedia
Chcesz być na bieząco z informacjami ze świata historii? Jesteśmy na facebooku polnocnej.tv. Szukaj nas na Twitterze oraz wyślij nam maila.